حمل بار با تریلی 18 چرخ

از تریلی هجده چرخ که دارای دو بخش کشنده و قسمت انتهایی است معمولا برای حمل بارهای سنگین تا وزن 22 تن باطول 12 تا 13.5 و عرض 2.5 متر استفاده می‌شود. رایج‌ترین نوع این کامیون تک محور و دو محور است ولی مدل‌هایی با محورهای بیشتر هم در بازار موجودند. این کامیون‌ها هجده چرخ دارند و به همین دلیل هم به هجده چرخ معروفند. از تریلی هجده چرخ بیشتر برای موارد کمپرسی و کفی استفاده می‌شود.

در انتهای کشنده یک قطعه‌ی مفصلی شکل به نام چرخ پنجم یا ریش وجود دارد که به کمک یک پین، اتصال کشنده و تریلی را مقدور می‌سازد. و همینطور تعدادی شیلنگ و کابل برای انتقال برق و فشار هوا وجود دارد که باید از سوی کشنده به قسمت تریلی متصل شود. سازو کار و طراحی تریلی هجده چرخ به شکلی است که محورهای آن در قسمت انتهایی‌ست و جلوی تریلی فاقد محور است و برای حفظ تعادل بخش جلویی از یک جفت جک استفاده می‌شود که در هنگام جداسازی دو بخش از یکدیگر تعادل کشنده را حفظ کرده و مانع افتادن آن می‌شود.

به علت تنوع فراوان در بارهایی که به وسیله‌ی هجده چرخ حمل می‌شود معمولا جعبه دنده‌ی آن را به صورت دستی طراحی می‌کنند تا راننده امکان کنترل بیشتری را داشته باشد. جعبه دنده این نوع از تریلی می‌تواند از سه سرعته تا هجده سرعته باشد که تعداد زیاد نسبت انتقال باعث کارایی بهتر موتور شده است.

ترمز هجده چرخ از نوع بادی است. در این نوع از ترمزها به جای استفاده از روغن از فشار هوا برای وارد کردن فشار بر چرخ‌ها و توقف ماشین استفاده شده است. و اینکه علاوه بر این‌ها هجده چرخ مجهز به ترمز اضطراری است که از نوع فنری است تا اگر بنا به هر دلیلی فشار هوای کمپرسور برای توقف کافی نبود ترمزهای اضطراری وارد عمل شده و به تدریج بتوانند سرعت را کم کرده و تریلی را متوقف کنند. تا هجده چرخ بدون ترمز و خارج از کنترل رها نشود.

در حال حاضر به جای استفاده از لاستیک‌های دوتایی در هجده چرخ از لاستیک‌های سوپرتک بهره گرفته می‌شود تا هم در مصرف سوخت صرفه‌جویی شود و هم در هنگام ترمز گرفتن چرخ‌ها کمتر درگیر شده و ترمز سریع‌تر خنک شود و به این ترتیب خطر محو شدن ترمز را کاهش می‌دهد.